Badania prenatalne - Kordocenteza

Jednym z badań inwazyjnych, obciążonych pewnym ryzykiem poronienia, jest kordocenteza. Przeprowadza się ją dość rzadko, jedynie w wyjątkowych przypadkach, w których istnieje uzasadnione podejrzenie, że dziecku grozi poważna choroba, decydująca o życiu, śmierci lub trwałym kalectwie.

Czym jest kordocenteza?

Kordocenteza to badanie prenatalne, w ramach którego przeprowadza się analizę biochemiczną krwi pępowinowej dziecka. Metoda ta jest wysoce wyspecjalizowana, a sama procedura trudna do przeprowadzenia, szczególnie w sytuacji nieprawidłowego umiejscowienia łożyska. Pod pewnymi względami jest podobna do amniopunkcji i biopsji kosmówki. Jednak w przeciwieństwie do nich, nie jest w stanie wykryć nieprawidłowości cewy nerwowej, takich jak na przykład rozszczep kręgosłupa. Wykrywa natomiast zaburzenia chromosomowe między innymi zespół Downa, niektóre wady rozwojowe płodu, niedokrwistość czy wady serca. Jest również bardzo istotnym badaniem w diagnostyce chorób hemolitycznych płodu (wynikających z konfliktu serologicznego).

Próbkę pobranego preparatu (w tym przypadku krwi), podobnie jak w przypadku innych badań prenatalnych, analizuje się pod kątem wystąpienia problemów genetycznych lub istniejących zakażeń. Ponadto, kardocentezę przeprowadza się jeszcze w innym celu – może być ona wykorzystywana dla transfuzji krwi lub podania leków przez pępowinę. Badanie można wykonać po 18. tygodniu ciąży. Główną zaletą kordocentezy jest jej szybkość – na wyniki czeka się zazwyczaj nie dłużej niż 72 godziny. W niektórych przypadkach można je mieć nawet w ciągu 2 godzin. Przeciwwskazaniami do wykonania tego badania inwazyjnego są: WZW typu B i C u matki oraz HIV u matki.

Jak wykonuje się badanie?

Badanie kordocentezy przeprowadza się z użyciem ultrasonografu, dzięki któremu lekarz może określić dokładne położenie łożyska i pępowiny. Następnie, przez ścianę jamy brzusznej i macicę, do pępowiny wprowadzana jest igła. Przez nią pobierana jest mała próbka krwi, która w zostaje przebadana w warunkach laboratoryjnych.

Największym ryzykiem związanym z kordocentezą jest poronienie. Zdarza się to mniej więcej raz na 100 procedur. Do innych zagrożeń związanych z badaniem należą: niewielkie krwawienie w miejscu, w którym wbijano igłę, zakażenie, zmniejszenie tętna płodu, lub przedwczesne pęknięcie błon płodowych.

Każda para, która spodziewa się dziecka i w związku z czynnikami ryzyka niepokoi się, że może się ono urodzić chore, powinna wziąć pod uwagę przeprowadzenie tego badania. Decyzję o kordocentezie należy skonsultować z lekarzem, gdyż w niektórych przypadkach może się okazać, że ryzyko związane z przeprowadzeniem samego badania jest większe, niż potencjalne problemy płodu.

Zdjęcie: Fotolia by © Alliance All right reserved

Autor