Poparzenia

Oparzenie to uszkodzenie skóry (a często także leżących pod nią tkanek) wskutek działania wysokiej temperatury, ale też substancji żrących, prądu czy promieni słonecznych. Dzieci często ulegają oparzeniom. Dzieje się tak dlatego, że nie zdają sobie sprawy z niebezpieczeństwa i nie umieją przewidzieć konsekwencji. Jak zapobiegać temu i jak udzielić dziecku pierwszej pomocy?

Zabezpieczenie domu

Dom powinien być tak zabezpieczony, aby dziecku nie stała się w nim krzywda nawet wtedy, gdy opiekun przez chwilę spuści go z oka. Dlatego warto:

• założyć osłonę kuchenki lub dbać o to, aby nie dziecko nie miało możliwości ściągnięcia gorącego garnka (stawianie poza zasięgiem, zamykanie kuchni w czasie, gdy coś się gotuje);
• zabezpieczyć kable, kontakty;
• zrezygnować z używania obrusów, których pociągnięcie naraża dziecko na oblanie się gorącą herbatą;
• zabezpieczyć szafki ze żrącymi środkami czyszczącymi;
• w upalne dni unikać przebywania z dzieckiem na słońcu;
• tłumaczyć dziecku, co to znaczy, że coś jest gorące, pozwalać zbliżyć rękę pod kontrolą, aby poczuło ciepło, bo rozsądne postępowanie malucha to najlepsze zabezpieczenie.

Pierwsza pomoc

Gdy jednak dojdzie do poparzenia, należy reagować jak najszybciej i schłodzić polewając zimną wodą (nie lodowatą, raczej taką o temperaturze 20 stopni) miejsce, które uległo oparzeniu. Woda jest najlepsza, bo łagodzi ból, zapobiega obrzękom, a jeśli jest to oparzenie chemiczne, to usuwa także czynnik będący przyczyną urazu. Schładzanie powinno trwać od 5 do 15 minut, w tym czasie należy delikatnie ściągnąć odzież, ale też pierścionki czy kolczyki. Jeżeli ubranie przykleiło się do ciała, nie wolno go odklejać, lecz zostawić (konieczne będzie usunięcie go przez lekarza). W tym czasie trzeba dokonać oceny stanu dziecka i jeżeli oparzenie jest duże lub dziecko ma objawy wstrząsu (jest blade, spocone, ma szybkie tętno, wyraźnie źle się czuje) należy natychmiast wezwać pogotowie ratunkowe.

Stopnie poparzenia

Możemy wyróżnić trzy stopnie poparzenia w zależności od jego głębokości i rozległości. Oparzenie I stopnia obejmuje tylk naskórek, objawy to zaczerwienienie i ból. Po kilku dniach ustępują bez pozostawiania blizn. W przypadku II stopnia dzielimy na dwa typy A i B. W przypadku poparzenia II stopnia typu A, uszkodzony jest nie tylko naskórek ale również skóra właściwa, mogą pojawić się pęcherze. Goi się od 10 do 15 dni i nie powinno pozostawiać blizn. Typ B to oparzenie głębsze - skóra właściwa i przydatki. Skóra jest biała z zaczerwienieniami w okolicach cebulek włosowych, bolesność jest mniejsza ze względu na uszkodzenia zakończeń nerwowych. Pozostawia blizny, a proces gojenia rany trwa kilka tygodni. Najpoważniejszym stopniem jest III, poparzona jest zarówno skóra jak i nerwy podskórne i tkanka tłuszczowa, ze względu na tak poważną głębokość zazwyczaj wymagany jest przeszczep skóry. Pozostawia widoczne blizny.

Zawsze należy udać się do lekarza w przypadku poparzenia małego dziecka (poniżej 2 roku życia), gdyż duże znaczenie ma nie tylko głębokość oparzeń, ale i ich rozległość. Jeżeli natomiast oparzenie jest niewielkie, to trzeba schładzać miejsce oparzenia do momentu ustąpienia bólu, a następnie dokonać opatrzenia rany opatrunkiem jałowym. Można użyć schładzającego opatrunku hydrożelowego. Leczenie oparzenia uzależnione jest od jego umiejscowienia, wielkości, głębokości, ale też przyczyny.

Zdjęcie: Fotolia fot. by © Elena kouptsova-vasi

Grafika: Wikipedia fot by M.Komorniczak Creative Commons Attribution ShareAlike 3.0

Autor