Bioderka pod kontrolą

Prawdopodobnie nawet tego nie zauważyłaś, ale już w pierwszych dobach życia, bioderka Twojego dziecka są badane pod kątem wystąpienia dysplazji stawu biodrowego. Ten pośpiech jest jak najbardziej uzasadniony, gdyż im wcześniej lekarze zdiagnozują ewentualną nieprawidłowość, tym krótsze i skuteczniejsze będzie leczenie.

Czym jest dysplazja stawu biodrowego?

Dysplazja stawu biodrowego nie pojawia się nagle. W większości przypadków rozwija się u dziecka jeszcze w okresie życia płodowego. Jeśli wystąpi, panewka stawu biodrowego jest wyraźnie spłycona i w mniejszym stopniu pokrywa główkę kości udowej. W związku z tym, nieprawidłowo ukształtowana jest także końcówka kości, która nie może właściwe ułożyć się w zdeformowanym stawie.

Co może sprzyjać powstawaniu dysplazji?

• Płeć - znacznie częściej dysplazja występuje u dziewczynek (na jednego chorego chłopczyka przypada aż 6 dziewczynek z dysplazją). Jest to spowodowane wpływem relaksyny – ‘hormonu giętkości’. Przed porodem rozluźnia on stawy miednicy przyszłej mamy, a równocześnie wpływa też na stawy płodu, które stają się zbyt elastyczne i niestabilne.
• Ułożenie w łonie matki - dzieci ułożone w macicy  pupą  w dół w czasie skurczów porodowych narażone są na naruszenia stawów biodrowych. Obecnie unika się porodów pośladkowych, a w przypadku gdy dziecko nie ułoży się prawidłowo, stosuje się próby ułożenia go w poprawnej pozycji lub poród przez cesarskie cięcie.
• Genetyka - anomalie w budowie bioder mogą być też dziedziczne.
• Ciąża wielodzietna - bioderka wieloraczków narażone są w brzuchu mamy na silniejszy nacisk.
• W niektórych przypadkach wada jest widoczna dopiero po kilu tygodniach po porodzie. Dlatego ortopedzi zalecają, aby powtórzyć badanie bioder przed upływem drugiego miesiąca życia dziecka.
•  

Leczenie dysplazji bioder

Po zdiagnozowaniu dysplazji stawów biodrowych lekarz prawdopodobnie zaleci:

• Układanie malucha na brzuchu w pozycji ‘żabki’, czyli ze zgiętymi w kolanach nóżkami i rączkami skierowanymi ku górze. Bez obaw. Taka pozycja nawet dla kilkudniowego maleństwa jest zupełnie naturalna.
• Szerokie pieluchowanie. Nóżki niemowlaka powinny być rozłożone. Służy temu szerokie pieluchowanie. Dwie pieluchy tetrowe złóż w prostokąt, a trzecią złożoną w trójkąt załóż na pozostałe. Jeżeli maluch używa pieluch jednorazowych, złożone w ten sposób pieluchy tetrowe nałóż na jednorazową. Dzięki temu dziecko ma nóżki zgięte w stawach pod kątem prostym i rozłożone na boki. Taka właśnie pozycja sprzyja przebudowie i rozwojowi stawu, i często wystarcza, by skorygować niewielką wadę. Jest to jednakże skuteczne tylko u kilkutygodniowych niemowląt.
• Aparat ortopedyczny. Gdy szerokie pieluchowanie i układanie na brzuchu nie przyniesie poprawy, konieczne będzie założenie któregoś ze specjalnych aparatów ortopedycznych. Zapewniają one stałe ustawienie małych nóżek pod właściwym kątem.

Jeśli dysplazję rozpoznano w pierwszych tygodniach życia i natychmiast rozpoczęto leczenie, prawdopodobnie po dwóch, trzech miesiącach aparat będzie można zdjąć. Schorzenie nie pozostawi po sobie żadnego śladu, a maluch będzie siadał i chodził nie później niż jego rówieśnicy.

Zdjęcie: Fotolia fot by © Rafal Kucharek

Autor