Data publikacji:

Czym jest dyschezja niemowlęca? Przyczyny i leczenie

Czy widzisz, że Twój maluch wydaje się być niepokojony podczas prób wypróżniania, mimo że jego stolec jest miękki? Czy zdarza się, że płacze i czerwieni się, walczy z niewidzialnym przeciwnikiem, a potem nagle… ulga? Jeśli tak, prawdopodobnie masz do czynienia z dyschezją niemowlęcą – stanem, który jest powszechny wśród niemowląt. Sprawdź, co każdy rodzic musi wiedzieć!
little boy teaches a stuffed toy to potty.

Czym jest dyschezja niemowlęca? Przyczyny

Dyschezja niemowlęca jest zjawiskiem występującym u dzieci do 9. miesiąca życia, które zdrowo się rozwijają, ale doświadczają trudności z oddawaniem stolca, mimo że jest on miękki lub nawet normalnej konsystencji. To nie jest kwestia zaparć, które są wynikiem twardych stolców utrudniających wypróżnianie, lecz problem związany z nauką i koordynacją odpowiednich mięśni i mechanizmów w ciele niemowlęcia.
Główną przyczyną dyschezji u noworodków i niemowląt jest niedojrzałość układu nerwowego i mięśniowego dziecka. Ta niedojrzałość sprawia, że koordynacja między wzrostem ciśnienia w jamie brzusznej a rozluźnieniem mięśni miednicy nie działa tak płynnie, jak powinna. Z czasem, w miarę dojrzewania układu nerwowego i mięśniowego dziecka, ten problem zazwyczaj mija samoczynnie.

Dyschezja niemowlęca – objawy

Rozpoznanie dyschezji niemowlęcej może być dla rodziców trudne, głównie ze względu na ogólną niepewność dotyczącą zdrowia i zachowania ich dziecka. Objawy, choć charakterystyczne, mogą być mylone z innymi problemami przewodu pokarmowego. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć i umieć rozpoznać symptomy właściwe dla tego stanu, co pozwoli na odpowiednią reakcję i udzielenie dziecku wsparcia.
  • Niemowlę może być niespokojne, zestresowane – towarzyszy temu płacz, który trwa nawet 10 minut lub dłużej.
  • Zaczerwienienie twarzy dziecka jako wynik wzmożonego wysiłku i napięcia.
  • Podkurczanie nóżek – to instynktowne zachowanie niemowlęcia, które ma ułatwić wypróżnienie.
  • Miękki stolec, wykluczający zaparcia jako przyczynę problemu.
  • Spokój po wypróżnieniu.
  • Dodatkowym objawem, który pomoże w zdiagnozowaniu dyschezji niemowlęcej, jest powtarzalność – szczególnie w okresach, kiedy dziecko ma potrzebę wypróżnienia. Oprócz tego dyschezji nie powinny towarzyszyć kolejne niepokojące objawy, które mogłyby wskazywać na inne problemy zdrowotne.

    Diagnostyka dyschezji u noworodków i niemowląt

    W przypadku dyschezji ważne jest zidentyfikowanie charakterystycznego obrazu klinicznego na podstawie opisu zachowań i objawów przedstawianych przez rodziców. Lekarz rozpoczyna od zadawania pytań dotyczących historii medycznej dziecka oraz szczegółów związanych z obecnymi symptomami. Pediatra przeprowadzi także dokładne badanie fizykalne, aby wykluczyć inne potencjalne przyczyny objawów, takie jak wady anatomiczne przewodu pokarmowego czy oznaki zapalenia. Czasami lekarze zalecają rodzicom prowadzenie dziennika, w którym zapisywane są informacje o częstotliwości, konsystencji stolca oraz okolicznościach towarzyszących epizodom dyskomfortu.

    Czy dyschezję u niemowlęcia trzeba leczyć?

    Choć dyschezja niemowlęca może być źródłem znacznego stresu zarówno dla dziecka, jak i dla rodziców, warto podkreślić, że zazwyczaj jest to stan przejściowy, który ustępuje samoczynnie w miarę dojrzewania układu pokarmowego i nerwowego malucha. Z tego powodu leczenie dyschezji skupia się głównie na łagodzeniu objawów i wspieraniu naturalnych procesów rozwojowych dziecka, a nie na interwencjach medycznych mających na celu „leczenie” w klasycznym rozumieniu.
    Pomocne w łagodzeniu objawów dyschezji okażą się delikatne masaże brzuszka stymulujące ruchy jelit, zmiany pozycji podczas prób wypróżnienia czy ciepłe kąpiele. Wiedza, że jest to zjawisko przejściowe i nie stanowi zagrożenia dla zdrowia malucha, może znacząco zmniejszyć poziom stresu i niepokoju u rodziców.
    Zdjęcie: Envato Elements
    Autor: Anna Mlonka