Infekcje miejsc intymnych - rodzaje i leczenie

Zapalenia żeńskich narządów płciowych to najczęściej występujące infekcje intymne, zwłaszcza u kobiet w wieku rozrodczym. Większość znamy aż za dobrze i kojarzą się nam z nieprzyjemnym pieczeniem, świądem, czy upławami. Sprawdźmy z jakimi infekcjami możemy mieć do czynienia, co je powoduje i jak sobie z nimi radzić?

Tę bardzo szeroką grupę chorób można podzielić na zakażenia dolnego odcinka narządów płciowych (sromu, pochwy i szyjki macicy) oraz zapalenia narządów leżących w jamie brzusznej tj. macicy, jajowodów, jajników i przymacicz. W języku potocznym miejsca intymne są najczęściej rozumiane, jako okolica sromu, pochwy i szyjki macicy.

Czym jest zapalenie sromu?

Ze względu na sąsiedztwo z cewką moczową i odbytem, okolica sromu jest szczególnie narażona na infekcje.

Najczęstszą przyczyną zakażeń są:

• urazy mechaniczny,
• podrażnienie,
• źle rozumiana higiena lub
• infekcja pochwy, która rozprzestrzenia się na niżej położone okolice.

Zapalenie sromu może być wywołane przez bakterie (np. Escherichia coli, Proteus mirabilis, Neisseria gonorrhoeae), wirusy (opryszczka, kłykciny kończyste), grzyby (Candida albicans) lub pasożyty (wszy, owsiki). Do najczęstszych przypadków o podłożu bakteryjnym należą ostre zapalenie i czyraczność sromu, a także ropień gruczołu przedsionkowego.

Oprócz stosowania antybiotyków i chemioterapeutyków w leczeniu infekcji sromu szczególną uwagę należy zwrócić na utrzymanie czystości oraz częste osuszanie skóry tej okolicy. Niewskazane jest golenie miejsc intymnych – zaleca się jedynie obcięcie na krótko owłosienia łonowego w przypadku pojawienia się stanu zapalnego. W leczeniu ropnia okolicy sromu nieraz konieczna jest interwencja chirurgiczna.

Zapalenie pochwy - najczęstszy problem kobiet

Zapalenie pochwy jest jednym z najczęściej rozpoznawanych schorzeń w praktyce ginekologicznej. Typowymi dolegliwościami są świąd, pieczenie i występowanie upławów.

Najczęstsze infekcjie to:

• rzęsistkowica,
• grzybica pochwy,
• niespecyficzne zakażenia bakteryjne.

Rzęsistkowica jest bardzo rozpowszechnionym schorzeniem. Rzęsistka pochwowego wykrywa się u blisko 70. procent kobiet w wieku prokreacyjnym. W znacznej większości przypadków choroba ma przewlekły charakter i jest związana jedynie z niewielkimi dolegliwościami. W leczeniu podstawowym preparatem jest metronidazol. Istotną kwestią jest konieczność terapii obojga partnerów.

Grzybica najczęściej przebiega ze świądem i białymi, serowatymi upławami. Czynnikami predysponującymi do wystąpienia choroby są: ciąża, leczenie sterydami i antybiotykami, otyłość, cukrzyca. W leczeniu stosuje się preparaty przeciwgrzybicze dopochwowo, które wykazują wysoką skutecznością terapii.

Niespecyficzne bakteryjne zakażenie pochwy często jest schorzeniem bezobjawowym. Wynika z zaburzenia prawidłowej flory bakteryjnej pochwy, ze znacznym zmniejszeniem liczby pałeczek kwasu mlekowego, podwyższeniem pH pochwy oraz namnożeniem różnych, głównie beztlenowych gatunków bakterii. W leczeniu stosuje się antybiotyki i chemioterapeutyki z dobrym efektem.

Zapalenie szyjki macicy

Najczęstszymi czynnikami wywołującymi infekcję w okolicy szyjki macicy są Chlamydia trachomatis i dwoinka rzeżączki. W przypadku zakażeń tymi drobnoustrojami nie obserwuje się zmian zapalnych w pochwie, czy na sromie. Typowym objawem jest natomiast obecność śluzowo-ropnej wydzieliny z kanału szyjki. Zakażenia rzeżączkowe mogą przebiegać skąpo- lub bezobjawowo, nieraz bakterie te obecne są w cewce moczowej, stąd mogą pojawić się ból i pieczenie w cewce moczowej, uczucie parcia na mocz, częste oddawanie moczu. W terapii tych infekcji zastosowanie znalazły antybiotyki i chemioterapeutyki, leczenie powinno trwać przynajmniej 7 dni.

Rzadko zadża się aby zapalenie szyjki macicy spowodowane było promienicą wywołaną zakażeniem Gram-ujemną beztlenową pałeczką (infekcje wywołane przez promieniowce najczęściej dotyczą jamy ustnej, twarzy i szyi). Do wystąpienia objawów chorobotwórczych przyczynia się przerwanie ciągłości błony śluzowej (ma to miejsce np. u kobiet stosujących wkładki wewnątrzmaciczne), w leczeniu stosuje się penicyliny lub sulfonamidy.

Na koniec warto wspomnieć, że usunięcie czynnika wywołującego infekcję nie jest końcem leczenia. Niezbędnym warunkiem jest przywrócenie właściwej flory bakteryjnej miejsc intymnych, co stanowi najlepsze zabezpieczenie przed ponownym rozwojem zapalenia – można to osiągnąć poprzez stosowanie preparatów zarówno dopochwowych, jak i doustnych.

Zdjęcie: Fotolia

Autor